زنی جوان نزد شیوانا آمد و داستانش را اینطور تعریف کرد :
چند وقتی است غمگین و دل مرده
شده ام .قبلا همسرم سعی میکرد خوشحالم کرده و حالم را خوب کند اما دیگر هیچ موضوعی شادم نمی کند و زندگی برایم تکراری شده است .
هر چه ناراحتی خودم را بیشتر نشان میدهم ، از من دورتر میشود و هیچ کاری برای شاد کردن من و تغییر حالم انجام نمی دهد و سعی میکند تا جایی که میتواند بیرون از خانه باشد . به من بگویید چکار کنم .
شیوانا به او گفت : فرزندم ، شادی یک امر درونی است و حالِ تو به درونِ تو برمیگردد . هیچ کس نمیتواند حال تو را دگرگون کند . باید خودت بخواهی و تلاش کنی تا از این حال درآمده و شاد باشی .
به زیباهایی اطرافت دقیق شو ، شکرگزار باش، ببخش و رها کن و تا از دستت بر می آید کارخیر انجام بده و دستگیر نیازمندان باش.
آنوقت می بینی چقدر روحیه ات شاداب شده ، قوی و خوشحال از زندگی لذت میبری . مطمئن باش با این خصوصیات، همسرت دوباره جذب تو خواهد شد و زندگیتان شیرین میشود .
"انتخاب "
مردی همراه پسرجوانش نزد شیوانا آمد و گفت :
مدتی است همسرم را از دست داده ام و فرزندانم به جز این پسرم ، با وجود سوگوار بودن سعی دارند به زندگی عادی خود برگردند .
او همچنان در غم و اندوه خود باقی مانده و حاضر نیست کاری بکند . در هیچ جمعی شرکت نکرده، در گوشه ای تنها می نشیند، دعا میکند و اشک میریزد .
هر قدر با او صحبت میکنم فایده نداشته و بیشتر در سکوت فرو میرود .
شیوانا رو به پسرجوان کرد و گفت :
فرزندم ، غم از دست دادن مادر سنگین است و آن را درک میکنم . ولی علت پافشاری و اصرارت را برای ادامه ی عزاداری چیست؟
او جواب داد :
جناب شیوانا، مادرم فرشته ای بود که عطر عشقش در فضای خانه ما پخش می شد و مهر و محبتش را نثار همه ما می کرد .
می خواهم یادش را همیشه در یاد و قلبم زنده نگهدارم . اما پدر و خواهر و برادرانم متوجه این احساس درونیم نمی شوند.
چرا آنها مثل من سوگوار نیستند؟ مگر مادرم را دوست نداشتند ؟
شیوانا در جوابش گفت :
پسرم اگر تو کوله بارِ غمِ از دست دادن مادرت را ، تا آخر عمر بر دوش بکشی به این امید که یادش را زنده نگهداری، اشتباه کرده ای .
با این کار خودت را عذاب می دهی و از لذت زندگی کردن محروم می کنی.
انتخاب راه با خودت هست اما چه بهتر روشی را در زندگی انتخاب کنی که با شادی یاد و عشق مادرت را زنده نگهداری .